Column – Leo van de Voort: Break up, or die. Hoe Unilevers merken buiten de kooi tot bloei komen

Leo van de Voort
De stille uittocht uit het Unilever-huis.

Unilever gold decennialang als hét toonbeeld van het Europese conglomeraat: een huis vol uiteenlopende merken, van thee en margarine tot ijs en deodorant. Maar sinds 2012 zien we een gestage leegloop. Eerst ging Iglo, waarmee Unilever zich terugtrok uit het vriesvak. Daarna volgde in 2018 de margarinedivisie (Becel, Blue Band, Flora) die aan KKR werd verkocht. In 2022 vertrok de theedivisie, inclusief Lipton en Pukka, naar private-equityspeler CVC. En inmiddels staat de beursgang van de Magnum Ice Cream Company in de steigers.
Wat Unilever jarenlang bijeenhield, wordt in rap tempo uit elkaar gehaald. De vraag is: wat zegt dit over de toekomst van het concern? En belangrijker: wat heeft deze ´bevrijding´ de afgestoten merken gebracht?

De wereld verandert. Onvoorspelbaar. Complex. Vol risico’s én kansen. Juist nu vraagt leiderschap méér dan alleen cijfers. Het vraagt visie. Lef. Kompas. Tijdens 𝗘𝘅𝗽𝗲𝗱𝗶𝘁𝗶𝗲 𝗖𝗙𝗢 gaat een selecte groep CFO’s het avontuur aan door een landschap vol onzekerheid. Geen standaard conferentie,  een dag vol reflectie, strategische verdieping en inspiratie.

De vloek van de conglomerate discount
Wie in beleggerskringen over Unilever spreekt, stuit steevast op de term ´conglomerate discount´. Het fenomeen waarbij een conglomeraat op de beurs minder waard is dan de optelsom van zijn onderdelen. De oorzaak: gebrekkige transparantie, vage prioriteiten en de onduidelijkheid hoe middelen verdeeld worden.

Een eenvoudige ´sum-of-the-parts´-analyse maakt dat tastbaar. Neem Unilevers vijf kerndivisies – Beauty & Wellbeing, Personal Care, Home Care, Foods en Ice Cream. Samen zou dat pakket een geschatte equity value van 175 miljard euro moeten opleveren. Maar de beurswaarde van Unilever noteert rond de 129 miljard euro (2,452 miljard uitstaande aandelen tegen een koers van 52,62 euro). Een kloof van ruim 25 procent

Het mag dan ook geen verwondering wekken dat activistische aandeelhouders aandringen op een vlotte opsplitsing van deze reus op lemen voeten.

Lees ook op CFO.nl: Abhijit Bhattacharya wordt CFO ijsdivisie Unilever

Waarom techreuzen wél wegkomen met diversiteit
Niet elk conglomeraat lijdt onder zo’n korting. De Amerikaanse ´Magnificent Seven´ – Apple, Microsoft, Alphabet, Amazon, Meta, Tesla en Nvidia – bewijzen het tegendeel. Hun uiteenlopende activiteiten worden juist beloond met waarderingspremies. De sleutel: gigantische kasstromen en een overkoepelende kerncompetentie. Apple’s design, Amazon’s logistiek, Meta’s datadiensten. Zolang je maar aan beleggers uit kunt leggen dat het een meerwaarde heeft.

En dat is precies wat Unilever mist. Geen uitzonderlijke cashflow, geen bindende kerncompetentie. Wat resteert is strategische verlamming.

Wat de afgesplitste merken winnen
Juist daardoor is het zo interessant om te zien wat er gebeurt zodra merken de kooi verlaten.

  • Iglo / Nomad Foods
    Sinds de verkoop in 2012 is Iglo onderdeel van Nomad Foods, dat diepvriesmerken als Birds Eye en Findus bundelde. Als pure-play beursbedrijf kan het zich volledig op diepvries richten. De focus en schaal hebben geleid tot meer innovatie (plantaardige alternatieven, duurzame vis) en stevige omzetgroei.
  • Upfield (margarines, onder KKR)
    Becel, Blue Band en Flora kregen onder private-equityvleugels een nieuw gezicht. Upfield zet zwaar in op plantaardig, werkt met startups en profileert zich als duurzaam alternatief voor zuivel. Een beursgang als Flora Food Group wordt serieus voorbereid, met als troef: hogere marges en transparantie.
  • Ekaterra (thee, onder CVC)
    Voor Lipton en Pukka betekende de carve-out ruimte om zich te concentreren op thee, een markt die onder druk staat maar waar premiumisering en herbal blends juist kansen bieden. Binnen Unilever gold thee als ‘bijzaak’, nu is het kern.

In alle gevallen geldt: meer focus, meer transparantie, meer groeikansen.

Lees ook op CFO.nl: Leonore van Waaij (CFO Roamler): “Als CFO moet je strategische keuzes maken en dicht op de veranderingen in de business blijven.”

De rol van private equity
Dat succes heeft ook te maken met de nieuwe eigenaren. Private-equityhuizen als KKR en CVC sturen genadeloos op rendement, maar geven hun bedrijven ook de vrijheid om de strategie rond één productcategorie te bouwen.
Voor margarine betekende dat: af van het imago van ´ouderwets broodbeleg´en richting een toekomst als plantaardig powerhouse. Voor thee: geen concurrentie meer met ijs en wasmiddel, maar een eigen koers.

En Unilever zelf?
Wat rest Unilever? Een portfolio dat nog steeds uiteenvalt in vijf divisies, maar zonder duidelijke samenhang. De eerder genoemde ´lemen voeten´ maken dat elke stap log en onzeker voelt. De kans dat er nog meer merken worden afgestoten is groot.
Mijn verwachting is dan ook dat bij de bevrijding uit de Unilever-portfolio, Magnum betere groeikansen heeft, de verkoopvolumes kan opvoeren en de marges aanzienlijk kan verbeteren – al was het alleen maar omdat de knellende kosten van het hoofdkantoor weg zijn.

Discover valuable insights and gain practical tools for every stage of the M&A process. Join the cross-disciplinary 4.5-day Mergers & Acquisitions program by Prof. Matti Suominen & Tim Galpin.

Wat dit betekent voor beleggers
Voor beleggers biedt de opsplitsing kansen. De ‘vergeten merken’ blijken, los van Unilever, vaak aantrekkelijker en waardevoller dan gedacht. Nomad Foods groeide uit tot een serieuze Europese speler. Upfield kan een van de grotere plantaardige bedrijven worden. En de beursgang van Flora Food Group zou zomaar extra aanwas voor de AEX kunnen betekenen. Tegelijk is de les voor Unilever zelf pijnlijk: als je eigen onderdelen buiten het moederbedrijf meer waard blijken, dan heb je als concern je bestaansrecht te heroverwegen.

Break up, or die
De conclusie is even hard als onvermijdelijk. Zolang Unilever geen overkoepelende kerncompetentie kan articuleren en geen uitzonderlijke kasstromen weet te genereren, blijft de conglomerate discount een molensteen om de nek. De enige manier om waarde te ontsluiten, is verder opsplitsen.
Break up, or die. En een tenzij is er niet.

Over de auteur
Leo van de Voort is internationaal bestuursadviseur en partner bij Value Enhancement Ventures. Eind 2025 verschijnt van zijn hand het boek ‘Waarde is zeg maar echt mijn ding; waarderealisatie als bestuurlijke uitdaging’.
Samen publiceerden zij medio juli 2024 Gegijzeld door geld; het stockholmsyndroom van het aandeelhouderskapitalisme. Beiden verzorgen het programma Meervoudige waardecreatie: Finance aan zet bij Sijthoff Accountants Academy.

Lees ook op CFO.nl: Elke Snijder (CFO van NSI): “Als je eenmaal een succesvolle deal hebt gedaan binnen private equity, dan kloppen ze hard op je deur.”

 

Gerelateerde artikelen