Finance follows strategy

Ze missen vaak de mogelijkheid om alternatieve opties te overzien. Waar dat door komt? De bancaire lening is het meest voor de hand liggend. Soms is het idee ‘zo doen we het altijd al’. En meestal weet men te weinig van de alternatieven of de aanbieders. Ik ben overigens niet tegen de bancaire lening. Allerminst. Wij gaan altijd uit van het principe finance follows strategy. Dus als er vanuit die strategie van de onderneming een behoefte ontstaat aan een financiering met een beperkte leverage waarbij de bank niet al te veel invloed heeft,
waarom zou de CFO daar niet voor gaan?

Ga na welke opties u heeft. Zitten die in een unitranche financiering, een private placement bij een verzekeraar of in een langlopende financiering bij een pensioenfonds? Verken de alternatieven, zoals Suit Supply dat bij een herfinanciering in 2015 deed. Daar kwam het tot een deal met een direct lender die voor de groeiplannen bereid was meer leverage en flexibiliteit te bieden dan een bank. Een ander voorbeeld; voor het ombouwen van een grote machine trof een fabriek een dichte deur bij veel banken. Zelfs de huisbank was zeer terughoudend. Dus kwamen we tot andere opties. Van commercial finance en mezzanine tot aan lease en de eerder genoemde unitranche financiering. Op die markt van het bieden van alternatieve investeringen is onder andere Delta Lloyd zeer actief.

Ook Boels wil ik in dit kader noemen. Dat bedrijf had voor zijn Europese groeistrategie de nodige funding nodig. Knip je dat op in een financiering bij vijf banken, dan willen die allemaal invloed hebben of voor de financiering side business in bijvoorbeeld M&A-dienstverlening terugzien. Voor Boels hebben we die invloed met behulp van alternatieve investeringsmogelijkheden terug weten te brengen en heeft de onderneming een Schuldschein op de Duitse kapitaalmarkt geplaatst. Het wil overigens niet zeggen dat alternatieve financieringssoorten coûte que coûte altijd meer vrijheid bieden. Bij een unitranche kan een onderneming ook met stevige voorwaarden worden geconfronteerd. Daar staat dan wel vaak de mogelijkheid van extra funding tegenover.

Mijn punt is dat het loont om grondig te onderzoeken welke keuze er is in financieringen, om vervolgens die vorm te kiezen die het beste past bij de strategische doelen. Opvallend in dit kader is dat verzekeraars en pensioenfondsen een langere horizon kennen dan banken. Zeven tot twaalf jaar is eerder regel dan uitzondering. Daarbij staan ze – bij wijze van spreken – hooguit eens per jaar op de stoep om koffie te drinken en te horen hoe het gaat. Ook is het stapelen van financieringsvormen een optie, maar dat dient wel goed gestructureerd te worden. Verschillende producten moeten wat betreft spreiding van terugbetaling en voorwaarden wel gestroomlijnd zijn. Zeker een financiering beyond the obvious moet passen als een handschoen. En realistisch zijn.

Kortom, zorg dat u als CFO uw financieringsopties goed in beeld hebt. Want voordat u het weet doet u de strategie van uw onderneming tekort.  

Erik Fontein, is debt advisor bij Nielen Schuman

Lees ook: Eindelijk iets te kiezen in financiering