Referendum wake up call voor Europa

De kater komt later. Dat gaat zeker op voor Nederland na het referendum over het associatieverdrag met Oekraïne. Voorstanders weten nog altijd niet wat hun is overkomen, zij waren ervan overtuigd dat Nederland voor zou stemmen. Tegenstanders zien de overwinning vooral als een stem tegen Europa. De politiek gaat zich beraden op wat zij met de uitslag moet doen en hoe ze dit gaat uitleggen aan de Europese partners die allemaal wel het verdrag hebben geratificeerd.

Volgens de nationale en internationale media heeft Nederland wederom zijn status als Europese spelbreker bevestigd. In een eerder referendum in 2005 wezen we immers, samen met de Fransen, ook al het opstellen van een Europese Grondwet af. De eurosceptici hebben volgens hen wederom gewonnen. Dat is mij even te kort door de bocht. Ik heb ook tegen het verdrag gestemd, maar ik ben absoluut niet tegen de Europese Unie. Ik besef donders goed dat we een groot deel van onze welvaart te danken hebben aan Europa en dat de klok terugdraaien of een stok in de spaken steken geen optie is. Dat wil niet zeggen dat je niet kritisch mag zijn. Ik ben er voorstander van dat Europa pas op de plaats maakt met de verdere uitbreiding van taken en territorium en intern orde op zaken stelt voordat het volledig out of control raakt. Het Europese Parlement waarschuwde eerder al dat er eerst voor moet worden gezorgd dat de Europese Unie goed functioneert. Als de onderlinge samenwerking niet eerst beter zou verlopen, zou een verdere uitbreiding van de Unie kunnen leiden tot een tweedeling tussen een sterke kern en een zwakkere groep die achterblijft. Een vooruitziende blik…We staan als Europa voor grote uitdagingen. We hebben nog steeds te kampen met de gevolgen van de economische crisis waarbij een aantal landen langs het randje van crisis loopt. En alhoewel het door alle andere problemen naar de achtergrond is verdwenen, zeurt het probleem Griekenland nog steeds door. Verder moeten we zien om te gaan met een vluchtelingencrisis en vragen milieu en andere problemen om aandacht. De eensgezindheid en daadkracht om deze problemen op te lossen lijkt op dit moment te ontbreken. Dat is niet vreemd. Met 28 landen is de Europese Unie een groot en log apparaat geworden waarvan de besluitvorming traag en ondoorzichtig verloopt. Ieder lid zit er met een eigen agenda. Bovendien is er bijna geen onderwerp waar de Unie niet over gaat. Ze is verankerd in alle haarvaten van de economie en maatschappij.Ik ben voor een EU die zich voornamelijk richt op integratie op die gebieden waarin we gezamenlijk sterker zijn zoals de verdediging van de buitengrenzen, milieubeleid, belastingverdragen, handelsverdragen en de opvang van vluchtelingen. De rest moet ze overlaten aan de nationale parlementen. Dat is niet minder EU maar wel een andere EU.De Europese leiders zien de oplossing voor alle problemen in een vlucht naar voren, in meer Europa, zich niet realiserend dat de burgers van Europa voor een groot deel hebben afgehaakt.  Zij acteren als generaals die te ver voor de troepen uitlopen en dat kan fout aflopen.  Nederland staat namelijk niet alleen in haar kritiek op de EU.De Denen gaven vorig jaar in een referendum aan liever minder dan meer Europese integratie te willen en bij de deelstaatverkiezingen bleek dat de Duitsers gevoelig waren voor de argumenten van de eurokritische AfD. De lakmoestest komt echter in juni van dit jaar als de Britten een referendum houden over wel of niet in de EU blijven.  Ik duim dat ze blijven, want ondanks alle problemen staan we samen sterker. Ik hoop dat Europese politici de afwijzing van het associatieverdrag zien als een wake up call!