Guido Dubbeld, vml CFO Eneco: ‘We vochten vóór die windmolens’

Na bijna 19 jaar Eneco, heeft Guido Dubbeld de groene energiereus per 1 april verlaten. De voormalig CFO kijkt terug op soms tumultueus verlopen tijden. Tijden waarin Eneco zich onder zijn financiële leiding ontwikkelde tot de duurzame en innovatieve trendsetter van de sector. Guido Dubbeld bekleedde de functies van risk manager, manager finance & control, directeur Eneco Energy Trade, CFO en lid van de Raad van Bestuur. Understatement om te zeggen dat Eneco in zijn bloed zit. 
 
Hoe hij straks terugkijkt op die jaren? “Natuurlijk, ook met nostalgie. Ik heb zo’n beetje alles op corporate gebied meegemaakt. Eerst waren er, vanaf 2008, de jaren van transitie; de overschakeling van Eneco op duurzame energie, met daarbij tal van innovatieve acquisities en de bouw van windparken (op zee), biomassacentrales, zonneparken, Toon de slimme thermostaat, batterijen, etc… Vervolgens was er de afsplitsing van netbeheerder Stedin en daarna de privatisering en verkoop aan Mitsubishi Corporation en Chubu Electric Power. Voor mij voelde die verkoop als een hoogtepunt, als de beloning voor wat we hadden bereikt, voor wat we in al die jaren hadden neergezet. Tja, en wil je dan opnieuw voor vier jaar tekenen?” 
 
Nee dus. Voor de afgezwaaide CFO was die verkoop een ontlading. “Het gaf ruimte in mijn systeem”, omschrijft hij het moment. “Dat het hele proces goed was afgelopen, mooi was afgesloten, voor alle stakeholders.” Want onzekerheid en soms stress waren er immers genoeg op de lange reis die Eneco maakte. Ga er maar aanstaan; die strategische keuze voor duurzame energie, daar waar concurrenten nog al hun kaarten op fossiel zetten. 
 
Waardevolle rol in board 
“Dat was een kwestie van voortdurende risicoafwegingen”, zegt Guido Dubbeld. “Ik kom uit die hoek, uit de hoek van risicomanagement en trading. Dat betekende een heel waardevolle rol in de boardroom, dat heeft veel waarde gecreëerd. Niet alleen financieel, maar zeker ook maatschappelijk. Groen en duurzaam werden voor Eneco de standaard, daar waar de concurrentie nog zelfs voor kolencentrales ging. Ja, we vochten vóór die windmolens, aanvankelijk tegen de stroom in. En het ligt in mijn aard om daar dan ook echt… gas op te geven!” 
 
Ondertussen hing ook nog het ‘zwaard van splitsing’, zoals Dubbeld dat omschrijft, boven het Eneco-hoofdkantoor. Wettelijk gezien was het bedrijf verplicht zich los te maken van netbeheerder Stedin. “Grote vraag was of Eneco dan nog bestaansrecht had, of we het zelfstandig konden redden. We hebben zes jaar naar die splitsing toegewerkt, daar diverse rechtszaken over gewonnen, maar uiteindelijk moesten we toch splitsen. Dat betekende voortdurend onderhandelen met Economische Zaken, de Autoriteit Consument en Markt, Stedin, de aandeelhouders. Uiteindelijk konden Stedin en wij verder, ieder met eigen strategie en voldoende financiële slagkracht. En, voor ons heel belangrijk: wij konden onze groene koers voortzetten.” 
 
Eneco liet het zeker niet bij woorden. Er volgden investeringen in onder andere Borssele 3&4, het windpark Hollandse Kust Noord en Norther en Seamade voor de Belgische kust. Daarnaast werd er ingezet op tal van windparken door heel Nederland en werd de warmtevoorziening op verschillende plekken verduurzaamd.  
 
Ultractief in M&A 
Eneco bleef ultractief op de M&A-markt en kocht (delen van) bedrijven, zoals Evelop met windmolenparken en biomassa-activiteiten, Ecostream voor zonne-energie en Ecofys voor advies op het gebied van duurzaamheid. Ook Oxxio, de klantportfolio’s van Dong (nu Örsted) en E-ON werden ingelijfd. Daarna was het tijd voor opschalen op de Belgische markt en werd de gang naar Duitsland gemaakt. 
 
“Het aandelenbelang van 50 procent dat we in 2017 namen in het Duitse LichtBlick was een belangrijke stap”, vertelt Dubbeld over die buitenlandse expansie. “Let wel, dat gebeurde ten tijde van de splitsing, op een heel spannend moment. We hadden dat jaar niet eens een balans!” 
 
In datzelfde 2017 nam Eneco ook de Belgische tak van Eni over. Dat ‘internationaal gaan’, vonden de aandeelhouders spannend, maar zij steunden de plannen uiteindelijk wel. Daarvoor moest de CFO wel eerst de wethouders en burgemeesters over de streep trekken. Aandeelhouders die vaak meer vanuit een politieke dan een business strategie dachten en handelden.  
 
Spin in Eneco-web 
Ook bij het latere splitsings- en privatiseringsproces fungeerde CFO Guido Dubbeld als spin in het Eneco-web. Waarbij hij dus voortdurend dat gesprek met de aandeelhouders, in 2018 waren dat nog 53 Nederlandse gemeenten, door herindelingen daalde dat aantal in januari 2019 tot 44, aanging. 
 
Na een rumoerige aanloop rond de plannen van de aandeelhouders om Eneco te privatiseren, kwamen alle partijen in het najaar van 2018 op één lijn. In december van dat jaar werd aangekondigd dat Eneco via een gecontroleerde veiling verkocht zou worden. 
 
Wat volgde was een stroom aan geruchten en publicaties over al dan niet vermeende belangstelling. Na eerdere krantenkoppen over de onrust binnen Eneco waren er nu de verhalen over mogelijke overnamekandidaten. Het werd dus uiteindelijk het Japanse consortium van Mitsubishi en Chubu, dat maar liefst 4,1 miljard euro voor Eneco op tafel legde, ruim een miljard meer dan deskundigen vooraf hadden ingeschat. 
 
Gestructureerd tenderproces 
“We zijn het tenderproces heel gestructureerd ingegaan”, kijkt Dubbeld terug. “Transparant, natuurlijk, dat moet. We hebben onze strategische plannen, onze visie toegelicht. En onze aandeelhouders voorgesteld. Tja, en dan gaan de enveloppen open en is er het aanbod. We hebben veel vertrouwen in Mitsubishi, we werken al zeven jaar samen met ze in windpark-projecten. Zij kennen ons dus ook, voor hen zijn wij voorspelbaar. De Japanners hadden natuurlijk ook al die verhalen over andere kandidaten in de kranten gelezen. De hele Zuidas, iedereen bemoeide zich opeens met Eneco, met de verkoop. Maar zij hebben zich niet gek laten maken.” 
 
Uiteindelijk stemden alle 44 aandeelhoudende gemeenten in met die voorgenomen verkoop aan Mitsubishi en Chubu. Na goedkeuring van de Nederlandse minister van Economische Zaken en Klimaat, de Belgische federaal minister van Energie en de mededingingsautoriteiten van Duitsland en de Europese Commissie was de kogel in maart 2020 definitief door de kerk. Met het afronden van de transactie trad Ruud Sondag op eigen verzoek af als bestuursvoorzitter. Inmiddels is As Tempelman als nieuwe CEO aangesteld. En werd er met Jeanine Tijhaar ook een interne opvolger voor CFO Guido Dubbeld gevonden. “De benoeming van Jeanine was voor mij de kers op de taart”, zegt Dubbeld. 
 
Omkijken in tevredenheid 
Sinds 1 april is Eneco voor Guido Dubbeld verleden tijd. Hoe hij omkeek, toen hij voor de laatste keer het glazen pand aan de Rotterdamse Marten Meesweg verliet? “Trots en tevreden. Met de tijd verschuift ook de manier waarop je leiderschap vervult. Eerst inleven, dan goede mensen binnenhalen en die vervolgens succesvol maken door ze te challengen, te activeren. Het gaat niet alleen om wát, maar ook om hóe je iets bereikt. Jeanine Tijhaar is in 2017 bij Eneco gekomen, als achtereenvolgens Director Finance & Risk en CFO Nederland. Dus na de splitsing, en nog voor de privatisering. Er liggen voor Eneco nog zoveel uitdagingen. De volgende transitie; het opschalen van technologie met vraagsturing waaronder e-boilers, sensor-techniek, data-sturing, groene waterstof.” 
 
Op de vraag hoe mensen in het 160-koppige financeteam dat hij zo lang aanstuurde zijn leiderschap zouden omschrijven, zegt Dubbeld: “Dat heb ik voor de zekerheid maar eens aan Jeanine gevraagd. ‘Leadership by Example, recht door zee, iemand die mensen boven zich uit laat stijgen’, was haar antwoord.”  
 
Lachend: “Daar kan ik zeker mee leven! Ik ben, denk ik, een CFO met veel kennis van de business. Een CFO die over zowel een rem- als een gaspedaal beschikt, een CFO als katalysator van duurzaamheid en innovatie…” 
 
Guido Dubbeld heeft al een aantal aanbiedingen gekregen om zijn loopbaan, hij is immers pas 49 jaar, te vervolgen. Hij heeft zich nog niet vastgelegd, wil in elk geval een half jaar op sabbatical. “Heel snel al met mijn zoon en broer op de fiets naar Parijs, deze zomer met het gezin naar Canada, als de actualiteit dat toelaat, daar de natuur in. En nadenken over later. Ik heb bij de RET al een commissariaat, misschien komen er meer op mijn pad, wellicht ligt daar mijn toekomst. Het Eneco-avontuur is voor mij ten einde, nieuwe avonturen wachten!” 
 
Persoonlijk 

Woonplaats: Rotterdam. 
Leeftijd: 49 jaar. 
Gezin: getrouwd, twee zoons (13 en 17 jaar). 
Favoriete muziek: Queen. 
Hobbies: triathlon, trail running, bourgondisch dineren. 
De ideale vakantie: “Beginnend met natuur, gevolgd door avontuur, met als slot verblijf in een luxe resort aan zee…” 
Film: Intouchables (2011, Omar Sy, Francois Cluzet). 
Netflix: Undercover. 
Auto: Tesla Model S. 
 
Dilemma’s 
Beslissingen door iedereen gedragen of snel besluiten? 
“Door iedereen gedragen, maar natuurlijk niet eeuwig blijven discussiëren.” 
 
Digitale jongeren of seniors? 
“Natuurlijk zijn die laatsten ook nodig, maar digitale jongeren zijn echt onmisbaar. Way of Working.” 
 
Wendbaar en agile of altijd eerst die wet- en regelgeving? 
“Wendbaar en agile.” 
 
Bedrijfscultuur veranderen of sleutelfiguren met specifieke kennis behouden? 
“Bedrijfscultuur veranderen.” 
 
Compliance steeds belangrijker of juist belemmerend? 
“Steeds belangrijker.” 
 
Risico’s nemen of uitglijders voorkomen? 
“Risico’s nemen. Maar wel de rust bewaren bij tegenslag.”